Biografie

  1. Over Dorrit 

  2. L’identité

  3. Waterlelies en Bloemen 

  4. Salon Culturel D.R. Gould (Engels)

  5. L’identité (Frans)

  6. About Dorrit  Cristine van Stralen (Engels)

  7. Die Weiblichkeit Inge de Fouw (Duits) 

  8. Amsterdamse beeldend kunstenaar Dorrit Klomp:
    “De vrouw is voor mij een constante inspiratiebron    ” door Mélanie Struik 

1. Over Dorrit

Ik heb gestudeerd aan de Rietveldacademie in Amsterdam (eindexamen 1989) monumentaal schilderen en de Internationale academie für Bildende Kunst in Salzburg, o.a. bij Per Kirkeby.
In de loop van mijn ontwikkeling legde ik mij toe op de thema’s vrouwen, landschappen en waterlelies.
Ik schilder intuïtief met een romantisch kleurrijk palet en transparante penseelvoering in olieverf. Vanuit een schijnbare chaos van expressieve lijnen en kleuren, doemt de figuur op.

Bij de waterlelies en de zonnebloemen giet ik op een intuïtieve manier verschillende kleuren pigmenten over elkaar.
Een geheel eigen ontwikkelde ei-tempera techniek, die de transparante ondergrond en suggestie van diepte vormt, waarover op een tekenachtige wijze met een enkele lijnvoering, met houtskool, pastel of olieverf, de magie van het onderwerp de waterlelie wordt verbeeld. Een geheimzinnig gelaagde transparantie, die een spannende zoek- en ontdekkingstocht oplevert. Verschillende landschappen doemen op, soms verstild, monochroom van kleur, dan weer uitbundig en vol kleur zoals vaak in de natuur te vinden is.

De vrouw is voor mij een constante inspiratiebron. Zij symboliseert voor mij kracht, zachtheid, intuïtie en intellect.
Door middel van de dans toon ik haar schoonheid en kracht. Door gebruik te maken van symbolen en mythes roep ik archetypes op met wie wij ons kunnen identificeren.
Deze zijn gebaseerd op het persoonlijk onbewuste en zijn nauw verbonden met verschillende ontwikkelingsfasen in elk mens, bijvoorbeeld als muze, de inspiratieve geheimzinnige kracht, de mystiek van de vrouw. Of als Venus, de verleidster, of als onafhankelijke Gitane, de oervrouw met haar overweldigende natuurkracht en wildheid, of als Athena, de intellectuele militante vrouw, de godin van de wijsheid.
Als mens zijn we continue in beweging en herkennen we elk archetype in onszelf.

2. L’identité

Mijn thema is o.a. de mens en in het bijzonder de vrouw. De vrouw is voor mij een constante inspiratiebron. Zij symboliseert voor mij kracht door zachtheid, intuïtie en intellect. Vrouwelijke emoties zijn in grote mate bepalend voor mijn werk. Het schilderen gebruik ik om gevoelssituaties en persoonlijke ontwikkelingen uit te drukken. Door terug te gaan naar onze diepste natuur ontdekken we weer de wijsheid, de schoonheid en de kracht die inherent is aan het vrouwelijke. Door middel van symbolen en mythen identificeren wij ons met onszelf door middel van archetypes die in elk mens te vinden zijn. Deze archetypes zijn gebaseerd op het persoonlijk onbewuste van de vrouw en zijn nauw verbonden met verschillende ontwikkelingsfasen in elk mens. b.v. de muze, een geheimzinnige kracht, het onbekende, de inspiratieve kracht, de mystiek van de vrouw als basis van het leven. Of de Venus, de verleidster. Of Nike gevleugelde vrouw van de overwinning. Of de oerwijze vrouw; de oorspronkelijke wijze vrouw was krijgster, aanvoerster van haar stam, overweldigende natuurkrachten, oerwildheid, de onafhankelijke geest, “Gitane” met maximale vrijheid. Of de Athena, de intellectuele vrouw, de militante vrouw, de revolutionaire vrouw, de Gitane . zie b.v. mijn schilderingen over de flamenco-
Ik wil door middel van dansende vrouwen en dansende man en vrouw hun kracht laten zien, door hun schoonheid in de dans laten zij zich zelf zien, of ze zich nu uit in de persoon van maagd, verleidster, vernietigster of muze, we herkennen haar steeds in haar persoonlijkheid in onszelf en in de afbeeldingen van de dans.
Het speciale van de Gitanes van de Balkan met hun instrumenten en in hun dans, wat ik hier onder beschreven heb, ga ik in grote doeken verworden.

Verweven met mijn eigen achtergrond staat dit thema van de ‘gitane’ mij erg aan. Mijn familie komt uit het voormalige Oostblok en is afkomstig uit Weimar. Ver weg liggen onze ‘roots’ in Hongarije. Het zijn allemaal professionele musici en schilders. Ik zelf speel in twee orkesten. De muziek, dans en schilderkunst zijn een groot onderdeel van mijn persoonlijkheid. Een groot deel van mijn werk is dus autobiografisch, ik schilder over mijn ‘roots’.

3. Waterlelies en bloemen

Dorrit Klomp is een hedendaagse impressionist maar ze werkt anders dan haar 19e-eeuwse voorgangers.

De kleuren en de nuances heeft zij maar dan op een subtielere wijze. Zo heeft zij een aantal schilderijen met vijvers gemaakt, maar in tegenstelling tot bij Monet zijn er slechts een of twee waterlelies drijvend op het wateroppervlak te zien.
Wat betreft de compositie, blauw overheerst vaak, maar o.a. ook met tinten van rood, roze en groen, aquamarijn, oker.

In haar techniek giet zij verschillende kleuren pigmenten over elkaar, schijnbaar willekeurig maar toch doordacht tot het goede moment er is voor haar. In die zin heeft Klomp een heel eigen kleurenpalet ontwikkelt. Een zelfstandig ontwikkelde ei-temperatechniek levert de transparantie op die het werk zo intensief maakt. Vooral als basis voor het schilderij dient het. Ze gebruikt deze ondergronden om op een tekenachtige oosterse wijze met een enkele lijnvoering met houtskool, pastel of olieverf de bedoelde waterplanten neer te zetten.

In de techniek is de toevalligheid, het meditatieve, de beoefening van de onthechting, het niet oordelen en met weinig inspanning het beoogde resultaat bereiken puur intuïtief aanwezig.
De cirkel van het blad van de waterlelie staat voor de eenvoud; het alles of niets, het begin van het leven en het tot einde brengen. De cirkel staat ook
voor de vrouwelijke toverkracht om mannen te betoveren.

In de oudheid had je te tovenares Circe, zij weefde met lange draden aan haar spinnewiel het lot van de mensen. Op de reis van Odysseus betoverde zij Odysseus met haar enorme charme. die nog jaren op het eiland van Circe verbleef. Een tovermiddel tegen de toverkunsten van Circe; een geurige witte bloem met een zwarte wortel, Mooly genaamd, zie hier ‘De waterlelie’ of ‘Nymphaea’ is Grieks voor nimf, een natuurgodin, omdat wel gedacht werd dat waternimfen zich in deze planten zouden verbergen.

In het oude Griekenland werd wel gedacht dat de waterlelie de lust doofde. Ook in het gedicht van Frederic van Eeden: ‘De witte waterlelie’ vindt men de waterlelie terug als symbool voor reinheid. De lotus speelt een belangrijke rol in oosterse religies. In Egypte daarentegen werd de lotus als onderdeel voor een afrodisiacum gebruikt in tempels.

In Dorrits techniek is zij beïnvloed door de lessen van Per Kirkeby, zijn abstracte schilderijen. Zijn transparantie in de kleuren die hij gebruikt om de natuur weer te geven. Zijn ‘waterplants’ zijn een constante inspiratiebron. Eveneens haar weelderige tuin is van invloed , waar zij in de zomer woont te midden van de bloemkwekerijen. De pioenrozen, de magnolia’s, de lelies. Eeuwen oude thema’s zijn het die ze een eigentijdse invulling geeft door een eigen schriftuur. Ze zijn al uitgeschilderd spontaan, betovert door de kleur, zonder daar nu een symbolische betekenis aan te geven, maar puur het genot van het schilderkunstige uit te beelden. Soms ook dik in de olieverf. ‘en plein air’ met grove en minder grove penseelstreken in haar eigen ontwikkelde handschrift.

4. Salon Culturel  (Daniel R. Gould) 

Salon Culturel are the paintings of Dorrit Klomp who is a contemporary impressionist, but she does it differently than her 19th century counterparts. All the color is there that you would expect, but very softly and subtly. She has a series of pond paintings however, unlike Monet, there is only one or two flowers floating on the surface. As to the rest of the composition, it all looks blue except for the nuances which range from hues of red, pink, green, aquamarine, ochre, etc. She has been influenced in her technique by Vincent van Gogh. Like the master she is wont to “draw” the imagery onto the canvas as opposed to “painting” it.
Her seascapes reflect the drama of William Turner (1775-1851), but, again, without the intensity of color. Subtle nuances captures the vague imagery in quiet ways. Her figurative work is ironically enough very colorful and the technique, again, is more drawing than painting. The imagery itself is of 19th century ladies with their large and opulent hats.

5. L’identité

Mon thème est l’homme et particulièrement la femme. La femme reste une source inépuisable d’inspiration. Elle symbolise pour moi la force par la douceur, l’intuition et l’intellecte. Les émotions féminines sont déterminant pour mon œuvre. Je peints pour exprimer les situations affectives et les développements personnelles.
En retournant vers notre nature la plus profonde, nous redécouvrons la sagesse, la beauté et la force de l’âme féminine. En utilisant des symboles et des mythes nous nous identifions avec nous même pour le biais des archétypes qui se cachent dans chaqu’un de nous.
Ces archétypes sont sous-tendus par le subconscient personnel de chaque femme et sont liés intimément avec les phases de développement de chaqu’un, p.e. la muse, une force mystérieuse, l’inconnu, la force qui inspire, le mystique de la femme en tant que source de la vie. Ou Venus, la temptatrice. Ou la femme sage qui, à l’origine, était une guerrière à la tête de son tribu. Ou encore les forces écrasantes de la nature, l’instinct sauvage primitif, l’esprit indépendant, la gitane, la liberté maximale. Ou encore Athènes, la femme intellectuelle, la femme militante, la femme révolutionnaire, la gitane, entre autre exprimé dans mes peintures sur le flamenco (voir www. dorritklomp.nl).
En peignant ces femmes dansantes, cet homme et cette femme dansants, je veux montrer leur force. La beauté qu’ils expriment en dansant exprime leur âme. Que ce soit la personne d’une vierge, d’une temptatrice, of une muse, nous reconnaissons sa personnalité dans nous-mêmes et dans les images sur la danse.

Je vais peindre des grands toiles pour exprimer l’âme des gitanes des Balkans, avec leurs instruments et leur danse.

Grace à l’histoire de ma famille, j’ai beaucoup d’affinité avec ce thème de gitane. Ma famille vient d’origine des anciens pays de l’Est; plus récemment de la ville de Weimar.
Nos racines lointaines se trouvent en Hongrie. La notre est une famille de musiciens et de peintres professionnels. Je joue moi-même dans deux orchestres. La musique et la danse, ainsi que la peinture, font partie intégrale de ma personnalité, ce qui veut dire que beaucoup de mon œuvre est autobiographique. Je peints mes racines.5. 

6. About Dorrit (Christine van Stralen) 

The first confrontation with the work of Dorrit Klomp gives the idea that one can talk about a certain inner dividedness. How can someone paint the rather romantic landscapes in pastel-technique as well as making in the same time paintings with those sometimes-crude female characters with an important quantity of aggression and erotically charge. This was especially visible in her so-called “red period”. A time in witch among other things the painting “the Boot” came into being, the open zipped red boot with the meanly sharp pointed heel. In the pastel led landscapes there is nothing to be seen of that aggression. It seems as if it is for her handling about the pure pleasure of painting, but in the pastels the natural talent of Dorrit is really visible.

A natural talent that is manifesting itself in the spontaneity of the stroke of brush witch is also characterizing the paintings.
In the later paintings of Dorrit aggression seems to have made room for a more balanced image of woman, a more positive image. More a woman for whom it is a lust to live, no victim, no fighter against windmills, but a woman who is conscious of her sexuality as a force.
Wondering about Dorrit painting woman, in the history of art the men were always painting woman. And since the research of Bettina Spaanstra Polak about archetypes in the symbolic art of painting, we know why the mysteriousness of the smile of “Mona Lisa” is so much esteemed by a larger public. Moreover we know the enigmatic sphinxes, the Salome’s , the Eva’s. All of them types of woman , who with their erotic seductiveness have to represent the “femme fatale”, the destruction of the poor man. This image of women always was the argument to keep woman below perpetually.
Why did Dorrit not paint men as an object of art, Dorrit is – in that sense- not so much interested in men. For her it is handling much more about her own story, by witch she is searching a new meaning of well-known archetypes. Thereby it is an advantage that Dorrit does not have the burden of a Roman Catholic past.
To be obliged to satisfy to a sexless obedient Maria-model, should probably deprived her of the delight to occupy her with this figure. Dorrit is seeing very many other aspects at the figure of Maria.

Text Drs. Christine van Stralen 2001

7. Die Weiblichkeit von Dorrit Klomp (Inge de Fouw) 

Dorrit Klomp beendete in 1989 ihr Studium an der Rietveld Akademie in Amsterdam.
Vorher war sie in Salzburg, so wie sie teilnahm an Kursen von der Oskar Kokoschka Akademie und sie bekam dort von Josef Mikl und Per Kirkeby Unterricht.
Ihre Arbeit ist schon Manchen aufgefallen, auch bevor sie ihre Studien vollendete.
Ihre Pastells kann man sehen in den Film ”Die Unanständige Frau” von Ben Verbong.
In 1991 hatte sie eine Ausstellung in den “Hema Schaufenstern“ (Nieuwendijk Amsterdam).
Am 27 Oktober wurde eine Ausstellung geöffnet in Galerie Arts Place in Den Haag wo sie zusammen mit anderen Künstlern ausgestellt hat.
“Ich möchte Frauen zeichnen, die fest in ihren Schuhen stehen”.
Das kommt gut zum Ausdruck in dem Gemälde von dem Stiefel. Aber auch
Fröhlichkeit, Tanzen, Ausgehen. Frauen stehen stark, nicht wegen ihre Härte, aber gerade wegen ihre Weiblichkeit und Intuition.
Zu gleicher Zeit ist ihre Rede von einer bestimmten Natur. Sie stehen mit beiden Beinen auf den Boden.
Sie mag die Gemälden von Klimt, die eine stärke erotische Ausstrahlung haben.
“Erotik ist erlaubt “sagt sie. Das gehört zu unsern Leben. Er ist ein besonders fesselndes Thema, das auch zu Frauen gehört, sagt sie.
Ich glaube nicht so sehr in den Klassischen Lehrsätzen des Feminismus, wobei das alles Tabu war.
Das spricht meiner Generation nicht an. Für uns ist es selbstverständlich, das wir eine selbstständige Existenz aufbauen und das geht nicht notwendig auf Kosten unserer Weiblichkeit. Ich fühle es mehr als eine Und-und-Sache statt „Oder-oder”.
Mit der Farbe Rot habe ich das Flammende zum Ausdruck bringen wollen, der Wunsch leben zu wollen gleich meine Identität.

8. Amsterdamse beeldend kunstenaar Dorrit klomp: “De vrouw is voor mij een constante inspiratiebron”
(Melanie Struik)

Dorrit Klomp belt me half april op met de vraag of het interview wat eerder kan. Het hoeft pas 1 juni klaar te zijn want dan wordt zij ‘kunstenaar van de maand’ bij Kunstuitleen Voorburg. Maar Dorrit moet eind april uit haar ruime atelier in Amsterdam en dan kan ik het nog net even zien. Het gebouw zal worden opgeknapt voor Oekraïense vluchtelingen. Dus reis ik op 18 april jl. af naar station Amsterdam-Zuid en ga op zoek naar een oud klooster in de steigers, dat eenzaam opduikt uit een parkachtige omgeving. Paters en zusters hebben hier tot in de jaren 80 van de vorige eeuw gewoond. De laatste pater vertrok in 1989…

Op Mélanie kijkt kunst tref je het hele interview aan. Klik op de link: Melanie Struik